Momenteel lees ik het boek “Het kleedje voor Hitler” van Bas von Benda-Beckmann.

Opgroeiend in een Duits-Nederlands gezin raakte Bas von Benda-Beckmann al vroeg gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog. Toen hij dertien was hoorde hij voor het eerst dat zijn oudtante Luise de weduwe was van Hitlers trouwste generaal, Alfred Jodl, die tijdens het Proces van Neurenberg als oorlogsmisdadiger ter dood was veroordeeld. Later volgden meer verhalen, zoals dat van Luises jongere zus Tini, die eerst partijlid werd maar later een relatie kreeg met een half-Joodse arts en bevriend raakte met een van de samenzweerders tegen Hitler.

Von Benda-Beckmann ging op zoek naar het naziverleden van zijn grootouders en oudooms en -tantes, die de grote geschiedenis van zo dichtbij meemaakten. Hij stuitte daarbij op de anekdote over het kostbare tafelkleedje met jachttaferelen dat de familie aan Hitler zou hebben geschonken. Wat klopt er eigenlijk van dit verhaal en wat zegt het ons over de omgang met het naziverleden in Duitse families?

Ergens in dat boek lees ik over een bunkercomplex bij Zossen. Hé, denk ik, daar zijn wij ooit (in het weekend van 5 mei 2007) met een broederdag naar toe geweest!

Even opzoeken op ChatGPT:

Bunkercomplex Wünsdorf “Zeppelin” is een historisch militair complex in Wünsdorf, een stadje ten zuiden van Berlijn, Duitsland. Het is een fascinerende plek met een rijke geschiedenis, die een belangrijke rol speelde in zowel de Tweede Wereldoorlog als de Koude Oorlog.

Geschiedenis van de bunker

1. Constructie en Tweede Wereldoorlog (1937–1945):
   • De bunker werd in de jaren 1930 gebouwd als onderdeel van de Duitse militaire infrastructuur.
   • “Zeppelin” diende als hoofdkwartier voor de Oberkommando der Wehrmacht (OKW), de opperbevelhebber van het Duitse leger.
   • Het was een enorm en hypermodern complex voor die tijd, uitgerust met geavanceerde communicatie- en commandofaciliteiten.
   • De bunker was ontworpen om bestand te zijn tegen luchtaanvallen en bood plaats aan duizenden mensen, inclusief militaire staf en technici.
2. Na de Tweede Wereldoorlog (1945–1994):
   • Na de oorlog namen de Sovjettroepen het complex over. Het werd het grootste Sovjet militaire hoofdkwartier buiten Rusland.
   • Het complex fungeerde als commandocentrum voor de Groep van Sovjettroepen in Duitsland (GSFG).
   • In deze periode werd de bunker verder uitgebreid en gemoderniseerd.
3. Na de Duitse hereniging (1994–heden):
   • Na de terugtrekking van de Sovjettroepen in 1994 kwam het complex onder Duitse controle.
   • Tegenwoordig is het bunkercomplex een museum en een toeristische attractie, waar bezoekers meer kunnen leren over de rol van het complex in de militaire geschiedenis.

Kenmerken van de bunker

• Afmetingen: De bunker is enorm en bestaat uit een netwerk van ondergrondse gangen, schuilruimtes en commandoposten.
• Beveiliging: De muren zijn metersdik, gemaakt van gewapend beton, om bescherming te bieden tegen luchtaanvallen.
• Technologie: In de tijd van gebruik was het uitgerust met moderne communicatiesystemen, inclusief telexlijnen en radiotechnologie.

Huidige status en bezoek

• De bunker maakt nu deel uit van rondleidingen door historisch Wünsdorf. Bezoekers kunnen een glimp opvangen van de oorspronkelijke faciliteiten, inclusief de massieve schuilruimtes en overblijfselen van het Sovjettijdperk.
• Het nabijgelegen Wünsdorf heeft ook een rijke geschiedenis als garnizoensstad en was ooit bekend als de “Boekstad” vanwege de vele boekhandels die er in de jaren 1990 waren gevestigd.

Ja, en natuurlijk maakten we als broers nog veel meer mooie dingen mee dat weekend, samen eten en drinken, ’s avonds sterke verhalen bij het kampvuur, een onverwachte bijeenkomst van oude Oost-Duitse auto’s en motoren. Ach, sweet memories!