Our North Sea Jazz 2014

Dit jaar jammer genoeg maar één dag North Sea Jazz, maar dat was dan toch wel weer – samen met zwager Gert-Jan – een erg mooie ervaring!

CODARTS & ROYAL CONSERVATORY BIG BAND WITH SHIRMA ROUSE AND KIM HOORWEG CONDUCTED BY ILJA REIJNGOUD
Big Band, Orchestra – Vocal Jazz
Ilja Reijngoud (conductor); Shirma Rouse, Kim Hoorweg (vocals); Yoran Aarssen, Manvydas Pratkelis (alto saxophone); Alessandro Bianchi, Berta Moreno, Octavio Fanes (tenor saxophone); Albert Kerekes (baritone saxophone); Floris Windey, Elias Ioannou, Niels van Willegen, Tom Ridderbeekx, Bart van der List (trumpet); Juanga Lakunza, Sam Thomas, Sten Valdmaa (trombone); Els Verbruggen (bass trombone); Flávio Silva (guitar); Sebastiaan van Bavel (piano); Balász Horváth (bass); Willem Romers (drums); Lauriane Ghils (percussion).

Een paar mooie nummers gezien, lekker buiten in het zonnetje bui de Mississippi (Em-ai-es-es-ai-es-es-ai-pie-pie-ai). Twee goeie zangeressen (waarbij Shirma Rouse – in tweeërlei opzicht – wel erg veel ruimte innam!)

De Codarts & Royal Conservatory Big Band wordt geformeerd uit de beste jazzstudenten van Codarts Rotterdam en het Koninklijk Conservatorium Den Haag en staat onder leiding van dirigent Ilja Reijngoud, die componeert en arrangeert voor de meest uiteenlopende bezettingen. Na speciale optredens op het festival met saxofonisten Rudresh Mahanthappa en Anat Cohen in de afgelopen jaren speelt de band deze keer samen met zangeressen Shirma Rouse en Kim Hoorweg.

BENJAMIN HERMAN TRIO WITH DANIEL VON PIEKARTZ
Straight-Ahead Jazz – Bop – Vocal Jazz
Daniel von Piekartz (vocals, keyboards); Benjamin Herman (alto saxophone); Ernst Glerum (bass); Joost Patocka (drums).

Druk, druk, druk in deze zaal (en warm bovendien); “hoe warm het was en hoe druk” (vrij naar Nicolaas Beets in de Camera Obscura). Maar mooi om te zien en te horen dat het B. Herman Trio nu met een toegevoegde zanger pianist speelt. Waar halen ze die Daniel von Piekartz toch vandaan en wat een bijzondere –iele en kwetsbare- stem heeft die jongen, heeft in de verte een beetje weg van Wouter Hamel.

Het ene album van Benjamin Herman (1968) is nog maar net (meestal jubelend) besproken of er ligt alweer een nieuwe. In de afgelopen jaren bracht hij met zijn trio de albums Solo en Live uit en nu is er een cd waarop zijn formatie samenwerkt met zanger/pianist Daniel von Piekartz, een van de best bewaarde geheimen van de jazz- en soulwereld. Jong talent Von Piekartz en Herman ontmoetten elkaar in het Nationaal Jeugd Jazz Orkest, wat onder leiding staat van Herman en waarmee hij in 2011 optrad op North Sea Jazz. Deze keer is het onder meer muziek van Henry Mancini, Fats Waller en Sly Stone die het startpunt voor muzikale verkenningen vormt. Losjes, toegewijd, een knipoog hier en een dosis opwinding daar, dat is de muziek van Benjamin Herman en zijn band, waarin we ook bassist Ernst Glerum en drummer Joost Patocka zien.

BO SARIS
Soul – Funk
Bo Saris (vocals); Emiel van der Heijde (saxophone); Randell Heije (trumpet); Efe Erdem (trombone); Marcus Machado (guitar); Maarten Helsloot (keyboards); Leon Taihuttu (bass); Robert Biesewig (drums).

Enkel maar wat beelden gezien op het grote videoscherm. Ik heb niet zo veel met deze jongen (waar komt de transformatie van Boris naar Bo Saris eigenlijk vandaan?). Maar ondanks dat: hij heeft wel een goeie en zeer flexibele stem!

Bo Saris. Hoewel hij met Gold (2014) zijn eerste album onder deze naam in de schappen heeft liggen, is Bo Saris absoluut geen groentje in de muziekwereld. Tien jaar geleden wordt zijn carrière gelanceerd als hij dan nog onder de naam Boris het tv-programma Idols wint. Daarna volgt een zoektocht naar zijn ware muzikale identiteit. Inmiddels is de 33-jarige zanger erachter dat hij artistiek toch het meest is gevormd door de vintage soul van legendes als Sam Cooke, Otis Redding en Marvin Gaye. Sleutelmoment daarbij was een ontmoeting met Bill Withers, wiens oprechtheid en muzikaliteit tomeloos inspireerden. Dat Bo Saris echter nog steeds alle randen van zijn muzikale universum opzoekt, bewijst zijn vocale bijdrage aan de drum ‘n bass-kraker Breathing van Londens producersduo Chase & Status. Op zijn album Gold beperkt de zanger zich vooral tot schurende soul met een funky R&B-randje. Bo Saris is het kind van Curtis Mayfield en Mavis Staples dat zangles bij Jamiroquai heeft gevolgd.

ERIC VLOEIMANS ‘OLIVER’S CINEMA’
Modern Creative
Eric Vloeimans (trumpet); Jörg Brinkmann (cello); Tuur Florizoone (accordion).

Ja, in heb al eerder van ‘Oliver’s Cinema’ kunnen genieten: vorig jaar tijdens de ZomerJazz FietsTocht in het prachtige kerkje van Aduard (weet je wel; onderdeel van dat voormalige gigantische middeleeuws klooster). Maar ook hier in deze grote zaal blijft het een fenomenaal intiem concert. Filmische landschappen! En dan hebben ze ook nog alle drie nieuwe schoenen!

Eric Vloeimans ‘Oliver’s Cinema’Jazztrompettist Eric Vloeimans is een graag geziene gast op North Sea Jazz. Dit jaar neemt hij zijn nieuwe trio mee, Oliver’s Cinema – een anagram van zijn eigen naam. Nadat Vloeimans besloot zijn aversie tegen de accordeon aan te pakken, kwam hij via via in contact met de Belgische accordeonist Tuur Florizoone. Een reeks duoconcerten was het gevolg. In 2012 voegde Vloeimans een cello toe (wél een van zijn favoriete instrumenten), gespeeld door de Duitser Jörg Brinkmann. Na slechts twee uur repeteren vond het eerste optreden plaats in Kersouwe. Dat was zó geslaagd dat het trio in stand bleef en in 2013 werd het gelijknamige album Oliver’s Cinema uitgebracht. Daarvoor bracht ieder bandlid eigen composities mee: het album bevat onder meer L’Amour Des Moules van Florizoone, Fellini’s Waltz van Brinkmann en muziek uit de film Majesteit van Vloeimans, met daarnaast nog themamuziek uit de films Rosemary’s Baby en Cinema Paradiso.

PRISM FEATURING DAVE HOLLAND, KEVIN EUBANKS, CRAIG TABORN AND ERIC HARLAND
Modern Creative
Kevin Eubanks (guitar); Craig Taborn (piano, Fender Rhodes); Dave Holland (double bass); Eric Harland (drums).

Holy Mackeroly! Wat een band, wat een giganten. Vier enorm goede muzikanten, zowel technisch vaardig als ongelofelijk goed naar elkaar luisterend en op elkaar anticiperend! Haast ademloos worden we meegevoerd in de meest prachtige soundscapes, waarbij ik toch vooral flabbercasted ben door het fenomenale spel van Kevin Eubanks (géén familie van John Ewbank). Een van de nummers die gespeeld werd heette “Empty chair” en werd opgedragen aan de vrijdag op 76-jarige leeftijd overleden Amerikaanse jazzbassist Charlie Haden. Chickenskin Music!

PRISM featuring Dave Holland, Kevin Eubanks, Craig Taborn and Eric HarlandDave Holland sloeg enkele jaren geleden een nieuwe muzikale richting in met een groep zonder blazers. PRISM kan met recht een all star-groep worden genoemd; toetsenist Craig Taborn, gitarist Kevin Eubanks en drummer Eric Harland zijn stuk voor stuk mannen die op ontzag kunnen rekenen. Bassist Holland zelf speelde met de grootste jazzmusici en deed mee aan legendarische albums. Zo werd hij in 1968 lid van de band van Miles Davis en speelde mee op legendarische albums als In A Silent Way en Bitches’ Brew, platen die de doorbraak van fusion jazz markeerden. In PRISM beleeft hij een reünie met Kevin Eubanks, die meespeelde op Hollands album Extensions uit 1989 op het label ECM maar daarna lang van het jazztoneel verdween toen hij jarenlang bandleider was van The Tonight Show Band. In 2013 kwam het album PRISM uit.

ELECTRO DELUXE
Electronic Jazz
James Copley (vocals); Thomas Faure (saxophone); Bertrand Luzignant (trombone); Vincent Payen (trumpet); Gael Cadoux (keyboards); Jeremy Coke (bass); Arnaud Renaville (drums).

Ook dit slechts kort gezien; ook weer bij de Mississippi. Kort en in dit geval ook jjammer, want wat een energie wordt er door deze club gegenereerd. Daar moeten we meer van zien / horen.

Electro DeLuxe. Het Franse Electro Deluxe is een wolf in schaapskleren. Op het moment dat je de band denkt door te hebben, slaat het zevental weer een compleet nieuwe richting in. Want waar ze in hun beginjaren nog louter experimenteerden op het gebied van elektronische jazz, is het repertoire van de groep na enkele organische, muzikale mutaties inmiddels geëvolueerd tot een mix van zompige funk en vunzige soul. Electro Deluxe, dat in het verleden al opnam met onder meer Ben l’Oncle Soul en C2C, is een echte grooveband die voortdurend flirt met andere muziekgenres als hiphop en rock en daarnaast creatief avonturiert, geïnspireerd door grootheden als Herbie Hancock en Buckshot LeFonque. Daarbij wordt het elektronische element niet ingevuld door machines en solisten, maar blijven alle tracks, veelal versierd met loops en samples, het werk van de complete band.

A TRANSATLANTIC MEETING BETWEEN MALIAN SINGER FATOUMATA DIAWARA AND CUBAN PIANIST ROBERTO FONSECA
World Fusion
Fatoumata Diawara (vocals, guitar); Roberto Fonseca (vocals, piano, keyboards); Bah Sekou (guitar); Yandy Martinez (bass); Ramsés Rodriguez (drums); Joel Hierrezuelo (percussion); Sidibé Drissa (kamalen n’goni).

Een prachtige verschijning, deze Malinese zangeres Fatoumata Diawara! Een lust voor het ook, maar zeker ook voor het oor! Mooie en opzwepende muziek met passie gebracht. De samenwerking met de Cubaan Roberto Fonseca komt naar mijn mening niet helemaal uit de verf. Hij pakt te veel ruimte en wat meer is: De Cubaanse en de Malinese ritmes werken regelmatig eerder als harnas dan als de gewenste structuur voor mooie improvisaties.

A transatlantic meeting between Malian singer Fatoumata Diawara and Cuban pianist Roberto Fonseca Met haar album Fatou werd de Malinese zangeres Fatoumata Diawara in 2011 in een klap een wereldster. In Mali en omringende landen was ze al langer bekend als actrice, danseres en achtergrondzangeres, maar Diawara is geboren om leadzangeres te zijn. Ze zingt in de Wassoulou traditie, net als haar voorbeeld, die andere sterke vrouw, zangeres Oumou Sangaré. Na het succes van Fatou werd ze gevraagd voor vele internationale samenwerkingen. De Cubaanse multi-instrumentalist Roberto Fonseca begon zijn carrière al in de vroege jaren negentig. Hij stamt uit een muzikale familie en speelt percussie, piano en leidt zijn eigen band. Hij put uit de rijke traditie van de Afro-Cubaanse muziek, maar haalt ook veel uit Amerikaanse jazz, funk en soul. Deze twee sterren uit muzikaal rijke landen gaan nu een samenwerking aan. Diawara en Fonseca overbruggen de Atlantische Oceaan voor een bijzondere ontmoeting tussen Cubaanse en Malinese muziek.

AVISHAI COHEN (TRUMPET) TRIVENI
Bop – Modern Creative
Avishai Cohen (trumpet); Yoni Zelnik (bass); Nasheet Waits (drums).

Slechts een heel korte ontmoeting: te veel mensen in een te kleine zal, tot een echt contact kwam het nog niet.

Avishai Cohen (trumpet) TriveniHij wordt wel een van de best bewaarde geheimen in de jazzwereld genoemd. Wellicht komt dit mede doordat er een legendarische bassist is met exact dezelfde naam. Toch wordt trompettist Avishai Cohen door kenners beschouwd als een veelzijdige moderne meester, die bijzonder getalenteerd is en soul, flair en subtiliteit moeiteloos combineert. Cohen groeide op in Tel Aviv, waar hij voor het eerst een trompet oppakte, maar hij leerde zijn stiel op het vermaarde Berklee College of Music in Boston. Daarna verkaste de nu 35-jarige artiest naar New York, waar hij optrad met Chick Corea, Lionel Loueke, Jason Lindner en zijn al even getalenteerde zus Anat Cohen. Inmiddels is de post bop-trompettist, die dit jaar debuteert op het North Sea Jazz Festival, ook een gevierd bandleider en componist. Een multiculturele jazzmuzikant in de lijn van Miles Davis met een opvallende en lyrische, maar vooral creatieve speelstijl.

GIOVANCA
Soul – Funk
Giovanca Ostiana (vocals); Special Guest: Glenn de Randamie (Typhoon) (rap); Tahira Sabajo, Lotte Zekhuis (backing vocals); Catalin Milea, Ronald Snijders (flute); Randell Heye (trumpet); Damian Corlazzoli, Rory Ronde (guitar); Jack van de Ven (keyboards); Danny La Haye (bass); Maarten Molema (drums); Sherwin Kirindongo (percussion).

Na een fikse regenbui is het buiten bij de Mississippi weer goed toeven. Genieten van een optreden van Giovanca, een welhaast te grote ster voor het Nederlandse podium. Maar gelukkig blijft ze innemend en geeft ze veel ruimte aan de andere grote sterren binnen haar podiumstal zoals Ronald Snijders en Typhoon.

Giovanca. Singer-songwriter Giovanca heeft al een paar keer eerder op het North Sea Jazz Festival gestaan, maar ook wie haar toen zag optreden, moet haar beslist opnieuw gaan bekijken. Giovanca is zo’n artiest die zichzelf voortdurend blijft vernieuwen: van fris-zoete zangeres is ze inmiddels geëvolueerd tot een soulvolle powerdame. In 2008 bracht ze haar eerste soloalbum Subway Silence uit, een luchtige, vrolijke plaat die prompt goud werd. Ze werd vergeleken met zangeressen als Diana Ross en Minnie Ripperton. Ook ontving ze een Zilveren Harp. Met haar laatste cd Satellite Love heeft Giovanca zichzelf overtroffen: ze klinkt soulvoller en funkier dan ooit. Luister maar naar een funky track als Lockdown, of het hartverscheurende How Does it Feel. Vergelijkingen met Marvin Gaye en D’Angelo dringen zich op.

Op het programma staan nog een paar mooie en veelbelovende optredens gepland, maar ik wil toch ook vanavond weer met de trein terug naar Groningen. En ach, het is toch ook wel erg mooi geweest!